ساعت 9...
تلخ نوشتن دیگه خیلی خز شده،سر همین میخوام یجور دیگه بنویسم.
سلام حالت چجوره؟
ممنونم ماهم خوبیم خوشیم و دماخمون چاغه.
خیلی نامرررررررررردیییییییییییی، عادمم نیستی اصلا و ابدا! یه وقت یه خبری نگیری ازم هااا؟!
ولش کن حالا بذار واست یه چیزهای جالبی بگم. این مدت که نیستی انقدر خوبه.همه چیز عالیه.یعنی یه نفس راحتی میکشیم که نیستی! کیففففف میکنیم!
تازه بعد تو طعم زندگی رو دارم میچشم.خیلی طعم خوبی میده مثل آلوچه س.(هوووووو لواشکامو نخورررررر...)
جونم واست بگه دیگه...به شدت خرپول شدیم و کارهامون اساسی داره میره رو به جلو. چندتا پروژه خفن دستمونه که انجام میدیم و میریم جلو و پولمون از پارو داره بالا میره. همش بخاطر وجود خداست و نبود تو که ذهنمو مشغول به خودت کنی.
اما اعتراف میکنم که هنوزم صداتو که واسم شعر خوندی گوش میدم....
حالا بعدا میام حرف میزنیم،فعلا خاک رفته تو چشمم برم بشورمشون!!!
راستییییی هنوزم سه تا....خودت باقیشو میدونی 
پی نوشت : از آخرین مطلبم واست قرن ها میگذره...ناگهان چه زود دیر می شود!
